Tetraploïd Engels raaigras
Voor de inzaai van blijvend grasland zijn de laatste jaren mengsels met tetraploïd Engels raaigras steeds meer in trek. Ten opzichte van diploïd gras hebben tetra’s vooral een meerwaarde als het gaat om roestresistentie, smakelijkheid en opname van snelle suikers.
Uit onderzoek is gebleken dat tetraploïd Engels raaigras ook in de kuil een hogere verteerbaarheid heeft.
Tetraploïden hebben een hoger gehalte aan in-water-oplosbare koolhydraten (suikers), wat gunstig is voor een snelle opname en melkgift. Tetraploïden hebben ook een lagere scheursterkte. Tetragras is malser minder hard (sappiger), waardoor het beter en makkelijker wordt gevreten.

Diploïd Engels Raaigras
Het belangrijkste verschil tussen diploïd en tetraploïd raaigras is het aantal chromosomen per cel. Diploïde planten hebben twee sets chromosomen per cel terwijl tetraploïden er vier hebben. Tetraploïden hebben daarom een grotere celgrootte wat betekend dat ze een hoger watergehalte per cel hebben. Diploïde planten hebben meer scheuten per plant en als gevolg van het lagere watergehalte per cel heeft het een hogere droge stof per kg voer en ook meer energie dan tetraploïde planten. Diploïde en tetraploïde planten hebben vergelijkbare eiwit niveaus. De tetraploïde celinhoud bestaat uit snel beschikbare voedingsstoffen, zoals suikers en zetmeel die bij hoge inname de pens zwaar belast. Een nadeel van snel, energierijk voer is de grotere kans op pensverzuring.  Door het lagere watergehalte in diploïde grassen is de drogestof opname hoger. Een evenwichtige mix van diploïde en tetraploïde grassen in een weidemengsel geeft daarom een beter niveau van drogestof productie en een beter algemeen evenwicht van de kwaliteit van het voer en een betere kuil. De opname van voedinstoffen uit een mengsel van tretra en diploid gras vindt over een langere periode plaats en geeft geen piekbelasting .

Timothee
Timothee is een zeer wintervaste grassoort. Hierdoor kunnen de percelen met veel Timothee vaak het eerste worden beweid of gemaaid na een strenge winter. Het gras heeft over het algemeen een hoge structuurwaarde. De structuur neemt toe naarmate het gras langer staat. Een nadeel hieraan is dat de smakelijkheid dan ook vermindert. In combinatie met een Engels raaigras is de verhouding tussen structuur en smaak optimaal. De stevige stengel van Timothee zorgt er ook voor dat het gras minder snel gaat liggen. Het zaad is ongeveer 6 maal lichter dan Engels raai diploïde. Timothee is niet gevoelig voor kroonroest. Dat is een voordeel in de nazomer, zeker als de beschikbaarheid van stikstof afneemt. In Engels onderzoek van AHDB liet Timothee bij een lage stikstofbemesting een hogere stikstofefficiëntie zien.

Klaver
Klaver is een vlinderbloemige. Dat wil zeggen dat het stikstof uit de lucht bindt in de wortelknolletjes. Deze stikstof komt weer vrij, ten goede van het gras. Door klaver in een graslandmengsel op te nemen, kunt u de stikstofgift verminderen. Een ander voordeel van klaver is dat koeien het erg lekker vinden. Ze eten van klaver-grasland meer dan van zuiver grasland. Uit proeven is naar voren gekomen dat koeien 1 kg meer melk geven op grasklaver-rantsoenen in vergelijking met alleen gras. Rode klaver is productiver in stikstof binding dan witteklaver maar is minder standvastig. Rode klaver past beter bij maaien en witte beter bij beweiden. De beste melkproductie, gezondheid, minimale verliezen worden gehaald bij een klaver aandeel van 30 tot 40 procent in de weide. Het aandeel klaver in de weide kunt u beïnvloeden door uw maaihoogte. Door kort te maaien (4 centimeter) of de koeien een halve dag langer in de wei te laten, zal het klaveraandeel in de weide toenemen. Door hoger te maaien (7 centimeter) of een iets royalere stikstofgift stimuleert u de grasgroei, en zal het klaver aandeel lager worden. Maar in het algemeen geldt dat het stikstof leverend vermogen van de grond optimaal moet zijn voor de beste resultaten. Daarom is de organische stof in de grond en het bodemleven is van groot belang voor goede eiwitgehalten.

Luzerne
Luzerne bevat veel microvoedingsstoffen en heeft een hoog gehalte aan bestendige eiwitten, verteerbare vezels en energie. Luzerne is een natuurlijke bron van kalk die bijdraagt tot een uitstekend beendergestel en een eventueel kalktekort in ander voer opvangt. Het bevat verder het sporenelement kobalt, waardoor dieren hun eigen vitamine B12 kunnen aanmaken. Het percentage hoogwaardige eiwitten in Luzerne is 17%, dat is meer dan dat er in hooi (8%) en granen (10,5%) zit. Van de eiwitten in Luzerne is ongeveer 75% verteerbaar, bij hooi is dat de helft.
De vezel van luzerne zorgt voor een goede structuur, bevordert het kauwen en daardoor de speekselvorming en is bijgevolg goed voor minder pensverzuring. Ook in de vroege kuil is het een waardevol gewas.

Festulolium
Festulolium is een kruising tussen een Festuca en een Lolium zoals Engels of Italiaans raaigras. De gebruikte festucasoorten zijn rietzwenk of beemdlangbloem. Het voordeel van festulolium is de hogere opbrengst. In Nederland hebben we nog geen proefresultaten, maar in Duitsland en Denemarken zijn er onderzoeken bekend met een tien tot twintig procent hogere opbrengst ten opzichte van Engels raaigras. Bovendien heeft festulolium een hoge structuurwaarde. Ook rietzwenkgras is een grassoort die onder maaivoorwaarden gemiddeld 10 % meer opbrengst kan halen dan Engels raaigras. Bovendien is het minder droogtegevoelig dan raaigras en timothee. Rietzwenkgras (Festuca arundinaceae) is zeer geschikt in zowel droge als natte omstandigheden en zeer productief onder maaiomstandigheden, maar wat verteerbaarheid en zodedichtheid betreft is het minder goed dan Engels raaigras. Rietzwenkgras komt uit oogpunt van structuurwaarde in het rantsoen meer in beeld omwille van het stimulerend effect op de kauwactiviteit. Ondanks de veredeling naar zachtbladige rassen, is deze soort voorlopig nog niet geschikt voor graasweiden omdat de dieren het mijden bij het grazen. Voor een gebied met veel ganzen zou het een overweging kunnen zijn om ganzen vraat te reduceren.